ocynkowane ogniowo budki dla koni w oborze z plastikową płytą PE

ocynkowane ogniowo budki dla koni w oborze z płytą z tworzywa PE

Dzisiejszy koń domowy, koń Przewalskiego i inne dzikie konie, takie jak wymarły tarpan, mają wspólnego przodka. Wiedza na temat zachowania koni pochodzi częściowo z badań koni Przewalskiego przywróconych do ich pierwotnego siedliska, ale głównie z badań zdziczałych koni - potomstwa uciekających koni domowych, które żyją w naturalnych lub półnaturalnych warunkach, bez lub z niewielką ingerencją człowieka.

Koń został udomowiony ponad 5000 lat temu. Chociaż niektóre cechy, takie jak rozmiar, rodzaj, kolor, konwersja paszy i temperament uległy zmianie, koń zachował wiele zachowań swojego przodka, zwłaszcza towarzyskich i żywieniowych. Koń jest poprzez ewolucję przystosowany do życia jako drapieżne zwierzę żyjące na otwartych równinach; znajduje to odzwierciedlenie w jego zachowaniu i sposobie rozwoju zmysłów. Konie mają szerokie pole widzenia, co pozwala im wykrywać ruchy prawie dookoła nich. Tuż za nimi jest tylko niewielki „ślepy obszar” graniczący ze strefą lotu. W obszarze, w którym konie widzą obiema oczami (widzenie obuoczne) mogą wyraźnie widzieć obiekty zarówno w pobliżu, jak i na odległość. Ten rodzaj widzenia umożliwia koniom identyfikowanie znajdujących się w pobliżu produktów paszowych (roślinności), a jednocześnie wykrywanie potencjalnych zagrożeń na odległość. W przyrodzie szybka reakcja na niebezpieczeństwo i ucieczka (reakcja lotu) ma kluczowe znaczenie dla przetrwania. Wiele z tych zachowań występuje u dzisiejszych koni udomowionych. Nagłe, nieznane zdarzenia mogą powodować reakcje paniczne, takie jak kopanie lub ucieczka, nawet u najbardziej pewnego konia. Konie mają dobry słuch, a dzięki swojej zdolności do samodzielnego poruszania uszami są w stanie zlokalizować dźwięki / hałas i reagować na nagły lub nietypowy hałas przez czujność lub nawet reakcję lotu. Konie w przyrodzie lub na wybiegach zwykle pozostają ze sobą w kontakcie wzrokowym. Jeśli jeden koń się boi i próbuje uciec przed możliwym niebezpieczeństwem, inni zwykle podążają za nim. Podobnie spokojny i pewny siebie koń może mieć pozytywny wpływ na konia lękliwego lub nieśmiałego.

Konie to zwierzęta stadne / stadne. W naturalnych warunkach konie żyją stosunkowo blisko siebie w grupach. Grupy zazwyczaj składają się z dorosłego ogiera i kilku klaczy z potomstwem, w tym młodych samców. Ogiery młode i starsze bez ogierów również grupują się razem. Grupa stabilizuje się za pomocą hierarchii, która jest kwestionowana, gdy wprowadzani są nowi członkowie. Nowa hierarchia zazwyczaj powstaje w ciągu kilku dni lub tygodni. Życie w grupach ma wiele zalet, głównie w odniesieniu do nauki społecznej, poszukiwania pożywienia i wody oraz strategii obrony w celu uniknięcia lub zminimalizowania spotkań z drapieżnikami. Przykładem tego jest sytuacja, gdy konie na pastwisku mają jednego konia stojącego jako strażnik, kiedy inni kładą się spać lub odpoczywać. Chociaż mogą istnieć różnice indywidualne, konie generalnie stają się niespokojne i niepewne, gdy są izolowane od innych koni. Brak kontaktu społecznego zarówno we wczesnym, jak i późniejszym okresie życia może powodować rozwój nienormalnych zachowań, takich jak tkanie u stojących koni lub bardziej agresywne interakcje na pastwisku z innymi końmi. Ponadto młode konie trzymane w grupie wydają się łatwiejsze w obsłudze i trenowaniu niż młode konie trzymane indywidualnie.

Szczegóły produktu: